| februari 2016 | 'De bomen bij het weitje met de kippen' |
|---|---|
| april 2015 | 'Bob Wams, medeoprichter dorpsvereniging overleden' |
| februari 2015 | 'Verhuizing Boekrestauratie De Valk' |
| februari 2015 | 'Rens Hoebeke terug in Nieuwland met Auto+Service' |
| november 2014 | '1e keus, het bedrijf van Claire en Arie Verhage' |
| november 2014 | 'Voortgang renovatie historische weegbrug' |
| september 2014 | 'Restauratiebedrijf IDEE-ANDRE-DS' |
| mei 2014 | 'De Roode Leeuw gaat binnenkort dicht' |
| april 2014 | 'Historische weegbrug krijgt monumentenstatus' |
| april 2014 | 'Heerlijke fietsroute voert langs Nieuwland' |
| juni 2012 | 'Kennismaking met Boekrestauratie De Valk' |
| juni 2011 | 'Afscheid molenaar Nel van Leijen' |
| juni 2011 | 'Berlijnse Muur wordt wandschildering' |
| mei 2011 | 'Bakkerij Schrieks neemt winkel Veerstraat over' |
| februari 2011 | 'Even voorstellen: onze nieuwe dorpswethouder' |
| februari 2011 | 'De Kroo: van stal tot hippisch sportpark' |
| november 2010 | 'Restaurant De Roode Leeuw' |
'De bomen bij het weitje met de kippen' |
| Vervaarlijk helt de grote populier over naar één
kant, wiebelt wat en valt om. Hout kraakt, de grond kreunt. Toen
de eerste boom omgezaagd was hebben we de jaarringen geteld. We
telden er vijfenveertig. En dan was er nog een kern van hout met
een diameter van ongeveer tien centimeter waarvan we de
jaarringen met het blote oog niet konden tellen. Waarschijnlijk
zijn dat er dan nog eens tien tot vijftien. De boom moet
zo’n zestig jaar oud zijn geweest en stond ongeveer
vijfenveertig tot vijftig jaar in het weiland langs de dreef die
in het verlengde ligt van de Quarleshavenstraat. Ja, daar bij het
weitje met de kippen en de fruitbomen waarnaast de paarden en de
met bellen getooide schapen grazen. Dik honderd bomen domineren
met hun lengte van circa zesendertig meter dit weiland en de
omgeving. Als we van Arnemuiden naar Nieuwland fietsen zien we ze vanaf het viaduct over de A58 staan. Ze verbinden de bomen op de Boomdijk met de kerktoren van het dorp. Tijdens de storm van juli 2015 hadden we weer stormschade. Met hulp van derden zijn we dagen achtereen bezig geweest om de afgeknapte bomen in stukken te zagen, de takken af te voeren en de graszode te herstellen. Zodra het gaat stormen vormen de bomen een gevaar voor mens en dier, hadden we al eens eerder vastgesteld. Het bos buldert dan. Links en rechts breken takken die met geweld op de grond smakken. Rukt de felle wind toppen van bomen af. Valt een boom om. Zo ook dus in die zomer. In het weiland moet je dan niet zijn. Dat is niet veilig. Na die bewuste storm hebben we de knoop doorgehakt. In overleg met de gemeente Middelburg hebben we bij de Rijksdienst voor ondernemend Nederland een aanvraag ingediend voor het rooien van alle bomen. Die dienst ziet namelijk toe op de uitvoering van de Boswet en geeft ingevolge daarvan wel of geen toestemming voor het vellen van bomen. Onze aanvraag werd gehonoreerd, onder voorwaarde om binnen drie jaar ook weer bomen terug te planten. De eerste twaalf bomen hebben we begin december 2015 zelf omgezaagd, maar de rest zal worden gedaan door een professioneel bedrijf. Dit bedrijf velt de bomen, voert stammen en takken af en freest stobben en wortels weg. Het zal daarna de wei egaliseren en weer inzaaien met een graszaadmengsel. In het najaar verwachten wij de eerste nieuwe bomen te kunnen planten. Nee, geen populieren. We denken eerder aan een mix van bomen, zoals elzen, berken, knotwilgen, notenbomen, om zo de aantrekkelijkheid van de omgeving te verhogen. |
 Dit plaatje gaat dus veranderen. |
| We beseffen ons dat het rooien van een dergelijke hoeveelheid
grote bomen een flinke ingreep is in de omgeving, maar
tegelijkertijd verheugen we ons in het aanleggen van een nieuwe
bomencollectie in onze wei. Stilletjes hopen we straks weer in de
schaduw van onze zelf geplante bomen te kunnen zitten en dat het
voor de dorpsbewoners weer aangenaam wandelen is daar bij het
weitje met de kippen. Alles bij elkaar een hele klus geworden. Rob de Klerk en Rien de Klerk Quarleshavenstraat 33 Nieuw- en Sint Joosland Uit dorpskrant februari 2016 |
Bob Wams, medeoprichter dorpsvereniging overleden |
Eind maart bereikte ons het droevige bericht dat op 82-jarige leeftijd Bob Wams is overleden. Wams was één van de oprichters van de dorpsraad, de voorloper van de dorpsvereniging. Deze nam o.a. het initiatief voor de bouw van een dorpshuis. Daarnaast was Wams jarenlang actief met het protesteren tegen zaken die de leefbaarheid van Nieuwland aantastten. De eerste protestacties kwamen kort nadat Nieuwland zijn zelfstandigheid verloor en deel ging uitmaken van de gemeente Middelburg. De gemeente besloot om de Nieuwlandse haven te dempen voor de aanleg van een vuilstortplaats. De door Wams aangevoerde protestgroep leidde in 1969 tot het oprichten van een dorpsraad met dominee Siderius als voorzitter en Bob Wams als secretaris. De vier jaar lange protestacties en ingediende bezwaren gaven zoveel vertraging dat Middelburg de inmiddels bij Nieuwdorp in gebruik genomen stortplaats ‘Midden Zeeland’ moest gaan gebruiken. Een enorme opluchting voor de Nieuwlanders. Verder herinner ik mij uit de jaren 90 de mede door Wams georganiseerde massale bijeenkomsten van actiegroep “Geen grootschalige Zwijnerij” om te protesteren tegen de plannen om vlakbij het dorp twee megavarkensstallen te bouwen. Opnieuw lukte het om na vele jaren van protest de plannen van tafel te krijgen. En ook was Wams van de partij de Nieuwlanders aan te zetten om bezwaar te maken tegen het voor Nieuwland ongunstige tracé B van de geplande rijksweg N57. Dat heeft er mede toe geleid dat de N57 uiteindelijk wat in westelijke richting werd opgeschoven. 25 jaar uitspanning de BockenborghIn de 25 jaar dat het echtpaar Wams ‘De Bockenborgh’ runden, werd deze uitspanning met de prachtige tuin een begrip met als jaarlijks hoogtepunt het Lentefeest. Nadat ze in 2003 stopten met ‘De Bockenborgh’ en naar Middelburg verhuisden, kwamen ze nog vaak in Nieuwland, vooral als trouwe bezoekers van Theater ‘De Wegwijzer’ van dochter Trudi en haar man Arnout. Vorig jaar was Bob nog nauw betrokken bij de door ‘De Wegwijzer’ georganiseerde succesvolle productie ‘O die Zee’.We verliezen in Bob Wams een persoon, die veel voor Nieuwland heeft betekend. Hans van Hal Uit dorpskrant april 2015 |
Verhuizing Boekrestauratie De Valk |
Met pijn in ons hart zetten wij afgelopen voorjaar onze werkplaats Achter de Kerk te koop. Gelukkig is hier een goede reden voor. Voordat we dit pand in 2009 van de Monumentenwacht overnamen, hadden we een bod gedaan op het gebouw van de voormalige Latijnse School in Middelburg. Helaas besliste de gemeente Middelburg indertijd om de school aan Woongoed toe te wijzen. Woongoed verhuurde vervolgens het gebouw aan een Amerikaans instituut dat gelieerd was aan de Roosevelt Academy. Maar in de praktijk stond de school leeg. In 2011 kwam het pand opnieuw te koop en afgelopen zomer slaagde onze tweede poging om de Latijnse School te kopen tot onze grote verrassing. Ongelooflijk blij zijn we hiermee. Graag willen we wonen en werken combineren. Daarnaast hebben de historische locatie en de geschiedenis van het pand een link met onze werkzaamheden. Vanaf de veertiende eeuw was hier het ‘Gymnasium Illustre’ gevestigd, oorspronkelijk als koorschool, later als Latijnse School voor de upper class. Het is een plaats waar altijd boeken gebruikt zijn. ‘Liberi et libri’ – kinderen en boeken - is een toepasselijk adagium dat misschien wel op de gevel past. Pas in de jaren tachtig ging de zelfstandige Latijnse School definitief op in het gymnasium van de Scholengemeenschap Nehalennia. Daarna heeft het ROC lessen gegeven in het gebouw tot 2008. Jammer is dat we weer opnieuw moeten beginnen met verbouwen. Nét nu we klaar zijn met de verbouwing van onze werkplaats in Nieuwland. Bovendien zullen we de fijne ruimtes en de plaats aan het pleintje echt missen. Hoewel we blij zijn, moeten we af en toe toch ook echt even lucht happen voor dit nieuwe, grote project! Over een jaar hopen we te verhuizen. Dit hangt af van de voortgang van de verbouwing. En natuurlijk ook van de toekomstige koper van onze huidige werkplaats met woonbestemming. Weet u misschien iemand die geïnteresseerd is? En last but not least willen we iedereen bedanken voor de heerlijke tijd die we in Nieuwland hebben gehad! Marijn de Valk en Jan Goedemé Uit dorpskrant februari 2015 |
Rens Hoebeke terug in Nieuwland met Auto+Service |
| Dat stond in de folder, die in december huis aan
huis in Nieuwland werd bezorgd. Nadat twee jaar geleden
Autobedrijf Joosse nog groots het 100-jarig jubileum had gevierd,
sloot eind april vorig jaar voor velen onverwacht de vestiging
aan de Oude Rijksweg. Dit was voor veel Nieuwlanders slecht nieuws, maar vooral voor Rens, die na 40 dienstjaren bij Joosse zonder werk kwam. Hij miste niet alleen zijn werk, maar ook de contacten met de klanten, waarmee vaak een jarenlange relatie was opgebouwd. Rens ging niet bij de pakken neerzitten, maar besloot een eigen bedrijf voor onderhoud en reparatie van auto’s en aanhangers te beginnen.  Toen ik bij Rens langs ging, was hij binnen druk bezig de banden te vervangen van een auto op de hefbrug. Naast onderhoud en reparaties kun je ook voor APK-keuringen en advies bij hem terecht, zoals bemiddeling bij aan- en verkoop van gebruikte auto’s. En dat alles tegen een aantrekkelijk tarief. De bescheiden Rens hoefde niet zo nodig op de foto, dus blijft het bij een foto van zijn fraaie werkplaats en bedrijfsauto.  Hans van Hal Uit dorpskrant februari 2015 |
1ekeus, het bedrijf van Claire en Arie Verhage |
| Door Hans van Hal Als je over de Molendijk rijdt, vallen de fraai gerenoveerde schuren naast het woonhuis meteen op. Wat vast niet iedereen weet, is dat hierachter een spiksplinternieuwe winkel voor elektrisch gereedschap schuilgaat. |
 |
| In 1997 streken Arie en Claire neer aan de Molendijk 57. Ze
vielen niet alleen voor het karakteristieke woonhuis, maar ook
voor de opslagruimte in de bijgebouwen, hoewel die toen in niet
al te beste staat verkeerden. Het geheel was vroeger eigendom van de familie Polderdijk, die er jarenlang een aannemersbedrijf runde. Het gebouw met de dubbele kap naast het woonhuis was toen een timmermanswerkplaats. In 2005 startten Arie en Claire er hun bedrijf 1ekeus dat elektrisch gereedschap verkoopt via internet: www.1ekeus.nl. Huismerken zijn o.a. Einhell, DeWalt en Güde. Behalve aan particulieren levert 1ekeus zwaarder gereedschap zoals compressoren, zaagtafels en lasapparaten aan de professionele gebruiker. Dat alles voor een scherpe prijs en met een snelle levering. Arie redde het al snel niet meer in zijn eentje, waardoor Claire haar baan opzegde en fulltime in het bedrijf ging meedraaien. Claire houdt ook hun website up-to-date en dat deze bij haar in goede handen is, weet ik omdat Claire met mij ook de website van de dorpsvereniging verzorgt. Een 40-urige werkweek zit er voor hen niet in. Ze zijn alleen zaterdagmiddag en zondag gesloten, maar ook dan kunnen via internet de bestellingen gewoon binnenkomen. Internetbedrijf Wanneer internet eruit ligt, kunnen bestellingen niet afgehandeld worden. Daarom heeft 1ekeus een dubbele internetaansluiting, via de kabel en via adsl, met als extra back-up het mobiele netwerk voor gsm. Uitval van elektriciteit is nog vervelender, maar daar levert 1ekeus zelf stroomaggregaten voor. De laatste tijd trouwens opvallend veel aan Belgen, sinds daar een stroomtekort dreigt. Zoek je via internet iets van gereedschap, dan is de kans groot dat je via een zoekopdracht meteen bij 1ekeus.nl terecht komt. De positieve reacties op waarderingssites doen de rest, zodat adverteren in kranten niet nodig is. Alleen….. voor de dorpskrant maken Arie en Claire graag een uitzondering. Snelle levering en goede service Bestellingen voor 16.30 uur geplaatst, worden nog dezelfde dag verzonden, en dus de volgende werkdag geleverd. Daarom heeft 1ekeus heel veel producten op voorraad, zo’n 10.000 artikelen. Andere internetbedrijven leveren vaak vanuit huis zonder magazijn en kunnen pas leveren, nadat ze eerst zelf besteld hebben. Zo’n snelle levering als Arie en Claire kunnen die dus meestal niet garanderen. De klanten van 1ekeus komen niet alleen uit Nederland of België. Arie en Claire werden eens benaderd om met spoed een takel te leveren wat een Hollands bedrijf nodig had voor een belangrijk evenement in Singapore. Met hulp van een koerier kon het onderdeel nog dezelfde dag mee met een vlucht vanaf Schiphol. De transportkosten waren fors hoger dan de prijs van het takel, maar de complimenten vanuit Singapore waren er niet minder om. |
 |
Renovatie en nu ook een winkel De gebouwen zijn de afgelopen jaren ingrijpend gerenoveerd. Eerst is de grote loods achter op het terrein aangepakt, daarna zijn de andere bijgebouwen stuk voor stuk aangepakt. Tenslotte is er een winkel ingericht aan de voorkant. En het hele terrein is keurig bestraat. Volgens Arie was het hard nodig om de gebouwen op te knappen. Daarbij wilde hij de historische elementen zo veel mogelijk handhaven, maar het moest ook werkbaar en constructief verantwoord zijn. In overleg met de gemeente kwam er uiteindelijk een resultaat uit, dat er mag zijn. Aan de buitenkant lijken de gebouwen nauwelijks veranderd. Maar vanbinnen is het niet te vergelijken met hoe het vroeger was. Hoewel de meeste bestellingen via internet lopen, zijn er toch regelmatig klanten die vooraf een artikel willen zien of langskomen voor accessoires. Klanten uit de directe omgeving komen er via internet achter dat 1ekeus in Nieuw- en Sint Joosland zit en vinden het prettig om de spullen zelf op te halen. Reden genoeg voor Arie en Claire om hun bedrijf uit te breiden met een heuse gereedschapswinkel. |
| Het is nu nauwelijks voor te stellen dat deze moderne en
overzichtelijke winkel ooit een timmermanswerkplaats was. De
andere gerestaureerde gebouwen worden nu voornamelijk gebruikt
als magazijn. Achter de winkel hebben Arie en Claire hun kantoor
en zelfs een vergaderruimte om in alle rust met leveranciers of
klanten te kunnen overleggen. Sinds de verbouwing van de
afgelopen jaren zijn Arie en Claire vaker in hun kantoor te
vinden dan in hun woonhuis. Ze zijn er van alle gemakken
voorzien, er is zelfs een keukentje, en dat alles smaakvol
uitgevoerd. Een hele vooruitgang! Arie en Claire kunnen met recht trots zijn op hun bedrijf en hun mooie winkel is beslist een aanwinst voor Nieuwland. Ga er gerust een kijkje nemen, je bent van harte welkom. Tenslotte lukt het me, na enig aandringen, Arie en Claire zover te krijgen dat ze even in het nazomerzonnetje poseren voor hun nieuwe winkel.  |
Voortgang renovatie historische weegbrug |
We zijn gestart met de grotere klus, die we dit jaar nog uit wilden voeren, n.l. het zinken dak, wat we graag wilden vernieuwen voor de winterperiode aanbreekt. Het oude dak was niet zo solide meer. Ook had de valwind, die we in het voorjaar gehad hebben en in de wijk Mortiere een groot aantal dakpannen van de woningen haalde, een plaat zink van het dak geplukt, waardoor de planken eronder ook uit hun groeven getild waren. Als je daaraan wilt beginnen, zal je ook de boeiborden moeten opknappen als dit nog mogelijk is. Dat bleek echter niet het geval, want na een paar dagen drogen bleek de kwaliteit zo slecht, dat als we ze weer zouden gebruiken, ze over een paar jaar alsnog vernieuwd zouden moeten worden. Dus aanvraag gedaan voor vernieuwing, wat toegestaan werd. Waarna de bestelling de deur uit kon. Inmiddels zitten de nieuwe boeiborden erop, zijn de planken van het dak weer op hun plaats gebracht en vastgezet ( de oude spijkers waren grotendeels doorgeroest ) en ook het zink is gereed, dus het dak is weer waterdicht. Verder willen we de luiken, die nog origineel zijn, opknappen en kunnen we aan het metselwerk beginnen, want ook daar zit wat werk aan. Ko de Visser Uit dorpskrant november 2014 |
Restauratiebedrijf IDEE-ANDRE-DS |
| Door Hans van Hal De passie van André van Eenennaam voor Franse voertuigen Als ik op een zomerse avond bij IDEE-ANDRE-DS langs gaat, vertelt de trotse eigenaar dat hij nooit had gedacht dat het zo goed zou gaan lopen met zijn bedrijf. In de werkplaats naast zijn woning aan de Oude Rijksweg heeft André verschillende auto’s onderhanden, de meeste behoorlijk op leeftijd, maar ook een nog jonge Citroën C6 uit 2008. Hier leest hij met een laptop het motor-managementsysteem uit. Op deze manier doet hij foutdiagnoses bij alle moderne Franse auto’s, maar André verzorgt ook APK-beurten en kan zelfs nieuwe auto’s leveren. André vertelt vervolgens honderduit over de legendarische Citroën DS en de iets eenvoudiger versie: de ID. Vandaar ook de naam van zijn bedrijf: IDEE-ANDRE-DS. Heel toepasselijk want ook de voornaam van de oprichter van Citroën was André. |
 |
| Hij laat me zien en voelen dat bij het ontwerp van de
Citroën DS, die vanaf 1955 twintig jaar lang is
geproduceerd, werkelijk over alles is nagedacht om het comfort en
de veiligheid te verhogen. Zoals de materialen waarmee de
bekleding en het interieur en zelfs het tapijt is uitgevoerd, het
1-spaaks stuurwiel en de koplampen, die meedraaien als je de
bocht neemt. Maar ook dat de voorwielen verder uit elkaar staan
dan de achterwielen om de ‘ideale druppelvorm’ te
benaderen voor een betere wegligging. En niet te vergeten het
hydraulisch systeem met de hydropneumatische vering en
hoogteregeling. Door het uiterlijk werd deze auto in de volksmond
vaak “Strijkijzer” of “Snoek” genoemd.
Volgens André zijn dit niet zomaar auto’s, maar
“voertuigen”. Hydropneumatische veersysteem Je moet na het starten van de motor even wachten tot voldoende druk is opgebouwd en de koets omhoog is gekomen. Als kleine jongen vond ik dat heel fascinerend. In plaats van gewone schokbrekers worden zogenaamde veerbollen toegepast. Aan de hand van een opengesneden veerbol toont André me het principe. Eigenlijk helemaal niet zo ingewikkeld. De benodigde druk wordt tevens benut voor de stuur- en rembekrachtiging. En de combinatie met schijfremmen op de voorwielen was zo’n 50 jaar geleden nog helemaal niet gebruikelijk. De Citroën ID/DS was daarmee zijn tijd ver vooruit. Later is dit hydropneumatische systeem ook toegepast op andere Citroëns, zoals de CX, GS, BX, Xantia, XM, C5 en C6. Dat Citroën hierdoor de reputatie had om ingewikkeld, storingsgevoelig en lastig onderhouden te zijn, was volgens André vooral onwetendheid. Hij heeft er geen enkele moeite mee. Ik begin inmiddels ook steeds enthousiaster te worden over de ID/DS. Hoe het begon Als 14-jarige was André’s interesse in auto’s al gewekt en is, als vanzelfsprekend, een opleiding Autotechnicus begonnen. Zijn voorkeur ging al meteen uit naar Franse auto’s, omdat die zo comfortabel rijden. Hoewel hij nu ook regelmatig een Peugeot of Renault onderhanden neemt, ging zijn echte liefde uit naar de ID/DS. In 1992 is hij begonnen in enkele garageboxen aan de Hoge Stelle, daarna in een loods Achter de Kerk. Toen de werkplaats in 1998 verhuisde naar het pand naast zijn huidige woning, is zijn bedrijf officieel gestart. De klanten komen overal vandaan, zelfs uit Portugal. Op de hefbrug staat een Citroën DS van een klant uit Antwerpen. Twee jaar terug heeft André nog een Citroën 2CV, ofwel Lelijke Eend, gerestaureerd voor een Franse directeur van Total, die hem meenam naar Lyon. Ikzelf begin me inmiddels ook al een beetje verwant te voelen aan de Citroën-familie. Tenslotte was mijn eerste auto in 1970 ook een 2CV en heb een aantal jaren een BX gehad. |
 |
Nog ouder: de Citroën Traction
Avant Tijdens ons gesprek komt een relatie van André langs om zijn nieuwste aanwinst te laten bewonderen, een schitterend gerestaureerde Citroën Traction Avant Cabrio uit 1951. Volgens de kersverse eigenaar rijden er van dit type maar drie rond in Nederland. André verheugt zich er nu al op om deze beauty te gaan onderhouden. Natuurlijk moet er met het mooie weer even een ritje met het dak open worden gemaakt. Dit buitenkansje grijp ik met beide handen aan en even later rij ik mee op de achterbank. |
| Een ritje met de Citroën DS Als we even later een ritje maken in een prachtige DS uit 1974 zegt André: “Je moet wel zelf een stukje rijden om het echt te beleven”. En inderdaad, ondanks dat de auto 40 jaar oud is, glijdt hij als een strijkijzer over de weg. Je merkt nauwelijks dat je over een verkeersdrempel rijdt. Bij bochten moet je er wel rekening mee houden dat de neus van de bijna 5 meter lange auto zich ver voor het stuurwiel bevindt. De rem hoef je nauwelijks aan te raken dankzij het hydropneumatische remsysteem. Ik ben een leuke ervaring rijker. Zo’n mooi gerestaureerde DS van 40 jaar oud is niet voordelig, maar daarvoor krijg je heel wat terug: Een geweldig rijcomfort, overal bewonderende blikken van andere weggebruikers en ……. je hoeft geen wegenbelasting te betalen. En vult André aan: Als ze goed worden onderhouden blijven ze waardevast. Website Meer informatie over IDEE-ANDRE-DS is te vinden op zijn website www.idee-andre-ds.com. De site moet volgens André nodig weer eens bijgewerkt worden, maar de tijd ontbreekt. Toch is het de moeite waard om ernaar te kijken. Vooral ook om het reisverslag te lezen over zijn GAMBIA-reis in 2007, toen een Renault 4 bestel en een 2CV bestel is geschonken aan een school in Gambia. Uit de website blijkt ook dat onderdelen nog volop leverbaar zijn. Veel komt uit Frankrijk. Soms worden onderdelen zelf gemaakt. De toekomst André krijgt het steeds drukker en daardoor wordt het lastiger om zijn parttimebaan als veiligheidsinspecteur bij de bedrijfsbrandweer van Total te combineren met zijn eigen bedrijf. Inmiddels is zoon Brian het bedrijf komen versterken. Brian gaat zich vooral toeleggen op reparatie van het plaatwerk en volgt hiervoor een opleiding. Heel belangrijk want bij Citroëns, die geen goede anti-roestbehandeling hebben ondergaan, moet wel eens wat plaatwerk of een kokerbalk worden vervangen. Hoewel Nieuwland de laatste tijd diverse bedrijven heeft zien stoppen, lijkt voorlopig het voortbestaan van IDEE-ANDRE-DS verzekerd.  |
'De Roode Leeuw gaat binnenkort dicht' |
PZC 29 mei 2014 NIEUW EN SINT JOOSLAND - Café-restaurant De Roode Leeuw in Nieuw- en Sint Joosland, een van de oudste horecagelegenheden in Zeeland, sluit half juni zijn deuren. Sinds 1657 is op deze plaats aan de rand van het dorp een eetgelegenheid gevestigd. Uitbater Jan Neuteboom moet wegens gezondheidsredenen stoppen. Neuteboom nam de zaak vijftien jaar geleden over. Twee jaar geleden zette hij het café-restaurant te koop, maar het is hem niet gelukt een opvolger te vinden. Op 14 juni is De Roode Leeuw voor het laatst open. De Blue Boys treden die avond op. Het complete artikel staat in de PZC, editie Walcheren van donderdag 29 mei 2014 |
Historische weegbrug krijgt monumentenstatus |
De weegbrug aan de Oude Dijk bij Nieuw- en Sint Joosland is meer dan honderd jaar oud. Hij werd gebruikt voor het wegen van goederen die aan wal werden gebracht door schepen in de haven van Nieuwland. Volgens Ko de Visser behoort de weegbrug tot het cultureel erfgoed van het dorp en moet deze daarom behouden blijven. De Visser hoopt met andere dorpelingen dan ook op een overname door de gemeente, zodat ze aan de slag kunnen met de renovatie van het gebouwtje en de weegbrug. |
 |
De weegbrug heeft inmiddels de status van monument bereikt.
Slopen, waarvoor eerder werd gevreesd, is daardoor niet meer aan
de orde. De monumentencommissie is nog bezig met de erfpachtkwestie, maar Ko heeft er alle vertrouwen in dat het goed komt. Al op 28 mei kreeg de weegbrug ook zichtbaar de officiële status als Gemeentelijk Monument. Dat gebeurde door een klein monumentschildje erop te bevestigen door Johan Aalbers, voorzitter Raad van commissarissen bij BV Monumentenbeheer. Daarbij waren enkele vrijwilligers aanwezig uit de groep, die de komende tijd de restauratie aanpakt, zodat de weegbrug er weer spik en span bij komt te staan. Ook aanwezig waren Omroep Zeeland, de PZC, De Faam en De Bode, die hieraan veel aandacht schonken. Klik hier om het artikel en TV-uitzending van Omroep Zeeland te bekijken. |
| Ko de Visser Uit dorpskrant april 2014 |
Heerlijke fietsroute voert langs Nieuwland |
|
Stichting Landschapsbeheer Zeeland heeft de fietsroute De Drie Heerlijkheden uitgegeven. Een andere naam is rondje Ritthem. Je kunt deze route ook rondje onder Nieuwland noemen zoals u ziet op bijgaande foto.
De route is bedacht door Leo de Visser uit Ritthem. Hij drijft samen met zijn vrouw Mieke aan de Zandweg in zijn
De bijbehorende boerderijwinkel is op vrijdagen geopend van 13.30 tot 17.30 uur. Het bijzondere is dat hij nog altijd met paarden werkt. Ik heb hem zelf eens bezig gezien tijdens het eggen van een akker. Een fotogeniek gezicht. En laat ik niet vergeten dat hij een grote naam is in de wereld van het ringrijden. Kortom een veelzijdig mens 
De naam Drie Heerlijkheden verwijst naar Ritthem, Welzinge en Nieuwerve. Voorheen adellijke bezittingen. De edele heren hadden er bijzondere rechten, vandaar ‘heerlijkheden’. De route voert langs tal van plekken die historisch van belang waren. Daaronder is Hof ter Linde aan de Zuidweg in Welzinge. Nu een boerderij, maar vroeger een heus kasteel, vlakbij Nieuwland. De kelders van dit slot zijn nog aanwezig. En zo worden nog veel meer geheimen onthuld. Je kunt de route, zoals bijgaande kaart toont, ook in Nieuwland beginnen en eindigen. Routes verkrijgbaar bij de bakker. Willem Staat april 2014 |
Kennismaking met Boekrestauratie De Valk |
| Jan Goedemé en Marijn de Valk |
| Al weer in de zomer van 2010 verhuisden wij met
ons bedrijf van Middelburg naar Achter de Kerk in Nieuw- en Sint
Joosland. We hebben het hier zeer naar ons zin. Ik moet eerlijk
bekennen dat ik voor de aankoop van ons pand, eigenlijk nooit
eerder in het dorp geweest was. Maar toen de Monumentenwacht
verhuisde van Nieuwland naar de verbouwde brandweerkazerne in
Middelburg, bleek dat voor ons een mooie gelegenheid te zijn onze
ruimte in de school aan de Bachtensteene in Middelburg te
verruilen voor een eigen bedrijfspand. Inmiddels is de school aan
de Bachtensteene, die we huurden van de Gemeente, gesloopt. En
wij zijn heel blij met onze mooie, nieuwe werkruimte, het
dagelijkse fietstochtje naar Nieuwland, onze fijne buren en alle
andere contacten in Nieuwland. We hadden geen betere keus kunnen
maken. We werken voor instellingen en particulieren in Nederland en België. Enerzijds worden (top)stukken behandeld, aan de andere kant is er aandacht voor de aanpak van bibliotheekcollecties als geheel. |
 |
 |
En hetzelfde geldt voor archiefmateriaal, charters, prenten en tekeningen. We werken volgens inzichten van de hedendaagse conserveringswetenschap. De nadruk ligt op een terughoudende behandeling en op het verzekeren van de historische integriteit van het boek. Esthetische overwegingen zijn daarbij ondergeschikt aan het behoud van de historische informatie en een verantwoorde constructie van de band. Een zorgvuldige documentatie en de reversibiliteit van de behandeling zijn daarbij kernbegrippen. Tot de werkzaamheden behoort ook de controle van bewaarplaatsen, het plaatsen van meetapparatuur als dataloggers, het meten van luchtkiemgetallen en het nemen van schimmelmonsters. Hoewel je moet kunnen boekbinden om de constructie van oude boeken te begrijpen, doen we geen nieuw bindwerk. Verder willen we als bedrijf klein blijven; we doen ons werk graag en het is fijn rustig te kunnen werken met de nodige concentratie. |
| Onlangs hebben we wat publiciteit gehad in Vlaanderen, omdat
we het oudste gedrukte boek van deze streken hebben geconserveerd
voor de Universiteit van Antwerpen. Johannes Gutenberg is de man
die de boekdrukkunst heeft uitgevonden, maar in de Nederlanden
was Dirk Martens uit Aalst de eerste drukker. Van dit boek zijn
nog maar twee exemplaren bewaard gebleven. Het ene exemplaar,
bewaard in de Koninklijke Bibliotheek in Brussel, is in erg
slechte staat; het is in het verleden niet goed bewaard en het
papier is erg aangetast door schimmel. Maar het andere boek waar
wij aan gewerkt hebben, zag er eigenlijk uit alsof het gisteren
gedrukt was, en niet in 1473. Wel was de negentiende-eeuwse band
erg slecht. Het boekblok is daarom helemaal gedemonteerd,
hernaaid en opnieuw in een band met houten borden gezet, die past
bij de inhoud. Eigenlijk kun je zeggen dat hoe ouder het
materiaal is, hoe beter van kwaliteit. De Middeleeuwse
handschriften uit Brugge, uit de bibliotheek van het klooster van
Ter Duinen en Ter Doest, soms achthonderd jaar oud, zijn
eigenlijk nog in een verbazend goede conditie. Het is bij de
conservering van dit soort handschriften van belang geen
historische sporen te vernietigen. Zelfs het stof dat tussen de
bladzijden uitvalt moet bewaard blijven! Zelf vind ik het contact
met klanten erg leuk en ik haal altijd het werk op, of breng het
weg. Er komen maar weinig klanten in onze werkplaats. Een leuke
nieuwe opdracht is de eerstelijns conservering van de boeken van
het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam. Ik noem dit ook wel “ boeken-EHBO”. Samen met de leerlingen gaan we de eeuwenoude collectie schoonmaken, waarna deze overgedragen kan worden aan de Erasmus-collectie in de bibliotheek in Rotterdam. Jan is echt de ambachtsman. Hij zorgt ervoor dat alle opdrachten ook weer op tijd de deur uit geraken. Hij heeft ook, samen met een aannemer, de werkplaats grondig verbouwd. We hebben een foto van rond 1900 waarop te zien is dat het pand een zadeldak heeft en op de gevel staat de tekst “Café Fritz”. Een mooi gebouw. Tijdens de verbouwing vond Jan ernstig verbrande balken in het vloer van de eerste verdieping. We vermoeden daarom dat een brand de reden is van het verdwijnen van het zadeldak en de aanvraag van de verbouwing door David Klop in februari 1940. Net voor de oorlog dus. Mocht iemand hier meer van weten, dan zijn we daarin erg geïnteresseerd. Na deze ingreep is het pand meer en meer “ onherstelbaar verbeterd”. We hebben lang zitten puzzelen hoe we de voorgevel weer wat toonbaar konden maken en hopen dat dit wat gelukt is. Hoewel we geen winkel zijn, is de deur altijd open wanneer we aan het werk zijn. Wie geïnteresseerd is en iets wil vragen, mag altijd binnen lopen. Marijn de Valk Correspondentie: Seisdam 38 / 4331 NT Middelburg Werkplaats: Achter de kerk 2 / Nieuw- en Sint Joosland Tel. (0)118-61 66 09 www.boekrestauratiedevalk.com marijn@boekrestauratiedevalk.com Uit dorpskrant juni 2012 |
Afscheid molenaar Nel van Leijen |
 |
De Nationale Molendag had op 14 mei voor
Nieuwland wel een heel speciaal tintje. Op die dag was de molen
feestelijk versierd . Daar was ook alle reden toe want Nel van
Leijen nam afscheid. Sinds de feestelijke heropening van de
Buiten Verwachting in 1983 was zij onafgebroken aan de molen
verbonden. Nel van Leijen was de eerste en tot nu toe laatste
vrouwelijke vrijwilliger molenaar van Zeeland. Zij stond
tientallen jaren haar mannetje en zette de wieken steeds trouw in
beweging. Veel Nieuwlanders namen de gelegenheid te baat om haar op 14 mei uit te zwaaien. In het gastenboek werden herinneringen opgetekend aan al die jaren waarin Nel een vertrouwde verschijning was op ons dorp. Dat zij veel heeft betekend werd ook duidelijk uit de vele publiciteit rond haar afscheid. Zo, maar dat terzijde, werd Nieuwland ook weer positief op de kaart gezet. Nel had ook jaren zitting in het bestuur van vereniging De Zeeuwse Molen en behoorde tot de oprichters van de afdeling Zeeland van het Gilde van Vrijwillige Molenaars. En of dat niet genoeg is ze ook nog conservator van de merklappen en borduurlappen van Museum De Bevelanden in Goes. Nel had op de Nieuwlandse molen altijd een vriendelijk woord voor de bezoekers en legde jong en oud geduldig uit hoe een molen in elkaar zit en werkt. We zullen haar zeker missen. Gelukkig blijft de molen in vertrouwde handen. Richard van Eenennaam, geboren en getogen Nieuwlander, heeft het molenrad overgenomen van Nel van Leijen. En hij is een bekende. Vanaf zijn kinderjaren was Richard op de molen te vinden. Hij maakte zich zelf ook het vak eigen op de Buiten Verwachting. Nel, het ga je goed, samen met je man Reggie en allen die je dierbaar zijn! Richard: veel succes toegewenst. Wim Staat |
| Nel stuurde zelf het volgende bericht:
,,Nieuwlanders! Het was voor mij een bijzonder voorrecht om ruim 28 jaar met “jullie” molen “Buiten Verwachting” te mogen draaien. De eerste kennismaking met de dorpsgenoten betrof de gebroeders Koolaard, van de voormalige maalderij, waarmee ik een aantal keren heb mogen malen met de molen. Vervolgens de heer Jaap Knuijt, geboren in Nieuw- en Sint Joosland, die bij de opening van de molen het gastenboek aanbood. Op de eerste bladzijden in dit gastenboek heeft hij de geschiedenis van de molen geschreven, voorzien van foto’s . Nu is het gastenboek bijna vol. Vol met verhalen van u en de vele bezoekers die in de loop van de tijd de molen hebben bezocht. Van over de gehele wereld zijn ze gekomen. Vreugde maar ook verdriet zijn altijd zichtbaar geweest aan de stand van de molenwieken, maar vaak ook in de persoonlijke gesprekken die ik met vele van u heb mogen hebben. Mijn afscheid van de molen is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Het was voor mij en mijn man een complete verrassing wat er allemaal gebeurde. Allemaal hartelijk dank! Het was “Buiten Verwachting”. En in molenaarskringen is het gebruikelijk de opvolger aan te bevelen en dat doe ik dan ook heel graag. Richard van Eenennaam, is van jongs af aan betrokken geweest bij deze molen en ik wens hem en u toe dat hij, in goede gezondheid, nog heel lang de molenaar van uw molen mag zijn. Tot ziens. Nel van Leijen juni 2011 |
Berlijnse Muur wordt wandschildering |
 |
| Op de Nationale Molendag gebeurde er in Nieuwland nog iets om
te onthouden. Op die dag begonnen graffitiartiesten aan het maken
van een enorme wandschildering op de ‘Berlijnse Muur’
achter de Roode Leeuw. Vooraf waren allerlei mogelijkheden de revue gepasseerd om hier iets moois van te maken. Uiteindelijk is op aangeven van exploitant Jan Neuteboom besloten tot het artistiek weergeven van de situatie van eeuwen geleden. Zodoende kijk je nu op een panorama uit de tijd toen De Roode Leeuw nog pleisterplaats was bij het veer over het Arnemuidse Gat. Het was eigenlijk de bedoeling dat Sint Joosland (Oudedorp) een volwaardig dorp zou worden. Maar toen daar in de 17e eeuw het veer ontstond, kwam er ook bedrijvigheid en gingen er steeds meer mensen wonen. Dat was het begin van het dorp Nieuwland. Sint Joosland bleef een zelfstandige gemeente, maar werd in 1812 samengevoegd met Nieuwland. Zo ontstond de gemeente Nieuw- en Sint Joosland, die in 1966 opging in de gemeente Middelburg. De Roode Leeuw behoort tot de oudste horecagelegenheden in de provincie. Sinds het midden van de 17e eeuw is hier gegeten en gedronken. Het veer en de herberg speelden een doorslaggevende rol bij het ontstaan van Nieuwland. Daarom is het geweldig dat iets van de oude toestand is weergegeven op de muurschildering van 60 bij 5 meter. Je moet moeite doen om elders zulke grote kunstwerken te kunnen aanschouwen. Zodoende heeft Nieuwland er weer een attractie bij. Wim Staat juni 2011 |
Bakkerij Schrieks neemt winkel Veerstraat over |
Maandag 2 mei was het zover. We hebben 3 winkels erbij. Waaronder dus de winkel aan de Veerstraat. Nou dat was voor ons een hele stap. Drie winkels in één keer is toch wel een hele onderneming. We moesten best wel veel regelen en voor ons was het wel even spannend of we alle 7 winkels wel op tijd zouden kunnen beleveren. De capaciteit van de bakkerij is groot genoeg. Transport en verdeling waren de moeilijkste punten. ( dit was ook de reden dat we geen bekendheid aan de overname hebben gegeven.) Na 4 weken kunnen we wel zeggen dat we alles onder controle hebben. De bakkers beginnen een paar uur eerder en er is een auto bijgekomen. De dames in de winkel moesten wel even wennen aan de nieuwe kassa en de vele soorten brood. Wij zijn blij met dames als Arianne, Joke en Jacintha. Enthousiaste, hardwerkende mensen, die onze werkwijze en producten waarderen. Wij horen van hen dat de bewoners van Nieuw- en Sint Joosland ook enthousiast en blij zijn dat wij doorgaan met deze winkel. Het is erg fijn dat te weten en we zullen er alles aan doen om dat zo te houden. Wij staan altijd open voor op of aanmerkingen. ( p.s Ik persoonlijk heb wel eens moeite de afslag Nieuw- en Sint Joosland te vinden) Met vriendelijke groet, Familie Schrieks en medewerkers. juni 2011 |
Even voorstellen: Onze dorpswethouder |
| Beste Inwoners van Nieuw en Sint Joosland, Graag wil ik me via dit stukje aan jullie voorstellen. Ik ben jullie nieuwe dorpswethouder en heet Johan Aalberts. Misschien hebben jullie me al eens ontmoet of gezien bij een van de bijeenkomsten in jullie mooie dorp. Jullie wonen, werken of leven in een leuk en boeiend stukje van Middelburg, ik ben trots dat ik daar de komende tijd ook een steentje aan bij kan dragen. Maar wie ben ik? In 1977 ben ik geboren in Arnemuiden en daarna heb ik voor mijn studie een tijdje in Delft en Trondheim gewoond. |
| Daarna ben ik naar Zeeland terug gekeerd om aan
de slag te gaan als architect. Inmiddels woon ik samen met mijn
vrouw en twee kinderen weer in Arnemuiden. Na 5 jaar politieke ervaring in de Gemeenteraad voor het CDA, ben ik gevraagd Hannie Kool-Blokland op te volgen. Als wethouder van de gemeente Middelburg ben ik verantwoordelijk voor: financiën, ruimtelijke ordening, economische zaken, buitengebied, het oude stadhuis en de markt en naast jullie dorp ook nog wethouder voor Middelburg-zuid en Sint Laurens. De komende jaren moet ik als wethouder financiën zorgen dat de gemeente € 6,7 miljoen moet ombuigen en daarbij financieel gezond blijft. Natuurlijk zal iedere inwoner van Middelburg dit gaan merken, want de gemeente heeft 10 % minder te besteden. Daarbij gaan we ook nog de uitdaging aan dat we wijkgerichter gaan werken en meer samen werken. Daarbij hebben we dus jullie ook bij nodig ! |
 |
| Ik hoop op een plezierige samenwerking, Jullie Dorpswethouder, Johan Aalberts, februari 2011 |
De Kroo: van stal tot hippisch sportpark |
 |
De Kroo is een begrip in paardenminnend Nederland. Dat had in 1993 nog niemand kunnen bevroeden. Op 1 januari van dat jaar is het bedrijf opgericht als Stal De Kroo. In stapjes breidde de onderneming zich gestaag uit tot wat het nu is: een hippisch sportpark. De onderneming aan de Boomdijk 1 leidde er mede toe dat Nieuw- en Sint Joosland op de kaart is gezet. De komst van theater De Wegwijzer in 2003 versterkte dat. Martin de Kroo: ,,Het is best leuk om te zien dat Nieuwland door evenementen bij ons heel vaak in de krant komt en ook op televisie. En dat voor een dorp waarvan de naam langer is dan het dorp zelf”. |
| Martin en Mariska de Kroo De uit Koudekerke afkomstige ouders van Martin, Jan en Janny, waren beiden paardenliefhebbers. Zij organiseerden zelf wedstrijden in Vlissingen. Op een gegeven moment zochten ze een spulletje met ruimte om hun paarden te stallen. Martin: ,,bij mijn moeder stond voorop dat de kinderen niet te ver zouden moeten fietsen om naar school te kunnen. Zodoende zijn wij in Nieuwland terecht gekomen.” Martin: ,,Het bedrijf ontstond eigenlijk door een toeval toen mijn moeder het verzoek kreeg om les te geven aan Ilona Markusse. Dat ging ze ook doen aan José van Belzen. Het werd al snel een hype, toen veel meiden van de basisschool volgden.” Op 3 september 1993 is de eerste manegewedstrijd gehouden. Die vormde de voorloper van het Concours Hippique De Kroo. De top 3 van de eerste wedstrijd: 1. José van Belzen; 2. Marieke Koppejan; 3. Patricia Snoek. In 1993 werd voor het eerst een manegepaard van het jaar gekozen. Die traditie bleef bestaan. De tweede manegewedstrijd volgde op 16 april 1994. Dat was de aanzet tot het huidige grote aantal wedstrijdevenementen De manege begon al snel steeds meer klanten te trekken. Zodoende ontstond de behoefte aan een binnenbak. Die kon in maart 1995 worden geopend. De binnenmanege leidde ook tot de komst van meer pensionklanten. Let wel, dat zijn paarden en geen vakantiegasten. In 1997 zijn stallen bijgebouwd en in 1999 kwam er een kantine. In 2007 is de laatste grote uitbreiding tot stand gekomen. Het ging om een binnenbak van grote afmetingen. Aan de kop van het gebouw is een grand café. Vanaf drie niveaus hebben de mensen die hier eten en of/ drinken uitzicht op de verrichtingen van ruiters en paarden. Vanzelfsprekend deed de groei van het bedrijf bij omwonenden de wenkbrauwen fronsen. Gaat dit niet heel veel verkeer aantrekken? Krijgen we straks een berg lawaai over ons heen? Vragen die vanzelf opkomen als een bedrijf aan de rand van een dorp zo uitbreidt. |
| Volgens Martin is het met de bezwaren
meegevallen. Het bedrijf heeft er veel aan gedaan om de overlast
te beperken. Zo wordt naar de klanten toe gecommuniceerd dat zij
het beste de routes via Boomdijk en Stelledijk kunnen nemen.
Daardoor verschijnen er weinig paardentrailers in het dorp. Het
grote aantal drempels in de route via het dorp schrikt natuurlijk
ook mensen af. Van veel lawaai is geen sprake, al klinkt wel
muziek bij het huldigen van winnaars. Opschietend geboomte doet
het complex, zeker vanaf de Molendijk gezien, ieder jaar meer
schuilgaan achter het groen. Blijft over de ergernis over paardenpoep. Martin: ,,Als het over het dorp gaat, dan komt die niet van ons. Wij verbieden onze klanten namelijk om het dorp in te rijden. In de tweede plaats is het zo dat wij relatief weinig buitenritten hebben. Heel veel speelt zich af op ons eigen terrein.” Dat het bedrijf de wind in de zeilen kreeg is volgens Martin te danken aan diverse factoren: ,,We liggen hier gunstig ten opzichte van Middelburg en Vlissingen. Verder streven we hier naar kwaliteit. Alles moet echt vijf sterren zijn. “ |
 |
| Een heel sterk punt vormt ook de horeca. ,,Bij veel maneges,
ook die waar grote concoursen worden gehouden moeten ruiters en
bezoekers het doen met een klef broodje kroket. Hier kun je een
stevige maaltijd krijgen voor een prijs, die de tien euro niet te
boven gaat. Zo maar binnenlopen voor een kop koffie in de
manegekantine kan trouwens ook.” De aandacht voor de inwendige mens komt niet uit de lucht vallen. Martin studeerde aan de hotelschool en werkte bij Van der Valk in Goes. In de eerste jaren van de manege was het van zeven uur ’s morgens tot drie uur ’s middags werken aan de Boomdijk en vanaf vier uur ’s middags tot het eind van de avond in het hotel. Die jaren van beulswerk zijn achter de rug. Samen met zijn zus Mariska en zijn ouders bestiert Martin nu een bedrijf om u tegen te zeggen. Behalve dit kwartet zijn er nog drie vaste krachten in dienst, naast een flink aantal mensen in deeltijd. Tegenwoordig is er bijna het hele jaar door wat te doen. Een opsomming:
Het complex bestaat tegenwoordig uit de volgende onderdelen: Sint Jooslandhal 20x60m; Nieuwlandhal 30 x 65 m; buitenmanege 20x60m; longeerbaan 20x20m; wedstrijdterrein ‘Arena Hippique’ 75x65m met vaste jurytoren; manegecafé met terras; luxe grand café met Arena-terras; paddocks; trainingsmolen; solarium; parkeerterreinen; luxe binnen- en buitenboxen; overdekte wasplaats; poetsplaatsen; 8 ha. weiland en de ruitersportzaak. Plannen om De Kroo verder uit te breiden zijn er niet, vertelt Martin. Wel is er het hele jaar wat te doen. Martin wil het dorp meer dan voorheen betrekken bij evenementen. Een voorbeeld vormt de matinee op de zaterdag voor Kerstmis. Maar het schiet er meestal bij in om van zulke evenementen tijdig een persbericht te maken voor de dorpskrant. Maar daar komt verandering in nu dit zwart op wit staat afgedrukt! Wim Staat februari 2011 |
Restaurant De Roode Leeuw |
 |
De Roode Leeuw, van chauffeurscafé tot restaurant zonder kapsones.Hoog tijd om in deze rubriek weer eens aandacht te besteden aan plaatselijke ondernemers. Deze keer aan Jan Neuteboom (45), sinds 1999 exploitant van De Roode Leeuw. Dit café-restaurant is een bekend punt in Nieuwland. Al in 1657 was hier een herberg bij het veer tussen Middelburg en het eiland Nieuw- en Sint Joosland. Sindsdien hebben hier mensen gegeten en/of gedronken. Zodoende behoort De Roode Leeuw tot de oudste horecagelegenheden van Zeeland. Het is trouwens de vraag of er in de provincie nog meer restaurants zijn waar 353 jaar achtereen is gewerkt. |
| Neuteboom was er al vroeg bij: ,,Ik ben geboren in Deventer
en werkte vanaf mijn twaalfde in de horeca. Eerst was ik
afwashulp bij De Roskam in Gorssel. Omdat ik van dat werk uitslag
kreeg, mocht ik in de keuken helpen bij het maken van salades en
desserts. Spoedig daarna mocht ik zelfstandig de lunches draaien.
In Arnhem heb ik op de lts de richting horeca gevolgd. Daarna
zijn we verhuisd naar Gouda. Toen heb ik in Den Haag mijn
horecapapieren behaald, waaronder het koksdiploma.” Hierna volgde een varend bestaan: ,,Nadat ik in Gouda een jaar als leerling-kok had gewerkt heb ik 4,5 jaar voor de marine gekookt. In die tijd was ik veel op zee. Zo waren er reizen naar Curaçao. Na de marine volgde werk bij de Zeilvaart Enkhuizen. Daar kookte ik op de Eendracht, een gaffeltop zeilschoener, die werd gebruikt voor charterreizen.” Toen zijn ouders een horecazaak in Middelburg bezochten belandde Jan Neuteboom in Zeeland. Na in De Roode Leeuw eerst onder de toenmalige exploitant Cees Petiet te hebben gewerkt nam hij de zaak over in 1999. In die tijd was het nog een echt chauffeurscafé. Neuteboom: ,,Na het verdwijnen van het veer Vlissingen-Breskens en de Dart-ferry op Engeland nam het vrachtverkeer op de A58 sterk af. Toen hebben we ons gericht op andere doelgroepen.” |
 |
Daar is de ondernemer in geslaagd. Hoewel er nog
altijd mensen zijn die De Roode Leeuw zien als een typische
eetplek voor chauffeurs hebben vele anderen het restaurant
ontdekt als een gelegenheid waar je goed kunt eten tegen een
redelijke prijs. De klanten komen uit de wijde omtrek, vooral van Walcheren en Zuid-Beveland. Behalve de vaste kaart met vlees-, vis- en vegetarische gerechten is er ook altijd een dagmenu dat de moeite waard is. Je kunt wijn nemen, maar veel mensen drinken ook graag gerstenat bij hun eten. Wat dat betreft heeft De Roode Leeuw een interessante bierkaart. Meestal is er ook een biermenu en verder het bier van de maand, in deze periode is dat Winter Bock. |
| De tijd dat je een flink deel van je eten liet staan, omdat
je het echt niet op kon, is voorbij. Niet dat je met een
knorrende maag vertrekt, want de porties zijn niet zuinig. En wat
chauffeurs betreft, daar heeft Jan overigens niks tegen.
,,Iedereen is welkom, of je nu in je werkkloffie komt of in een
driedelig pak.” Deftig is De Roode Leeuw zeker niet. Het is een gezellige eetgelegenheid met een klassieke inrichting. Behalve voor lunches en diners kun je er terecht voor het bestellen van koude of warme buffetten en barbecuemenu’s, terwijl Jan ook overblijfmaaltijden verzorgt voor het bedrijfsleven. Hij streeft naar variatie. ,,Van mij moet alles vers zijn. Dus wordt er wel eens nee verkocht als mensen iets bestellen dat op die bewuste dag heel goed is gegaan. Ik doe niet aan diepvriesvoorraden. Mijn opa zei altijd: ‘je moet een goede maaltijd serveren, zeker niet te weinig, en eerlijk zijn bij alles wat je doet’.” Jan stond mede aan de wieg van de dorpsfeesten en sponsort verenigingen. De inwoner van het Oudedorp vond zijn plaats in de dorpssamenleving en de Nieuwlanders kennen hem. Aan de muur hangt de prijzenkast van de ringrijdersvereniging. Van die club sieren ook oude prenten de muren, naast andere afbeeldingen van de omgeving. Wie denkt dat de gebraden duiven je in de mond komen vliegen in de horeca, die heeft het mis. Een werkdag van Jan: 8.30 uur inkopen doen. Na 10 uur de keuken in voor de lunches. Als dat karwei om 14.30 uur geklaard is wordt het tijd om zelf te eten en administratief werk of andere klussen te doen. Om 17 uur de keuken in voor de diners. Om 21.30 uur zit het werk er dan op. Een werkdag van zeker 11 uur en dat dan zes keer per week. Op de vrije maandag is Jan ook in De Roode Leeuw te vinden, want in een eigen zaak is altijd wat te doen. In de bediening werken vier mensen in deeltijd, naast de afwashulpen. Zo genereert De Roode Leeuw aardig wat werkgelegenheid. Marjon Bakker, partner van Jan, die in het ziekenhuis van Vlissingen werkt als hoofd van de poliklinische o.k., stak de afgelopen jaren ook veel tijd in de bediening en werd zo een bekende verschijning. Sinds de afplakstroken van de ramen zijn verwijderd hebben eters zicht op wie er zo al langs komt fietsen en rijden. Soms wordt er gezwaaid en besluiten kennissen om ook binnen te stappen. De modderpoel rond de zaak is verdwenen. Jan kreeg er een prima parkeerterrein voor terug. Daar kunnen ook bezoekers van De Wegwijzer terecht en en passant een vorkje prikken in het restaurant. Aan de kant van de A58 rijst een metershoge betonnen constructie op, die in het dorp als snel Berlijnse Muur heette, naast andere benamingen. Het is de bedoeling dat beplanting die aan het oog gaat onttrekken. Aan dezelfde kant van De Roode Leeuw is nog een uitvinding te zien die getuigt van de innovatiedrang van Neuteboom: het Rookershol. Daar kunnen tabaksliefhebbers zich terugtrekken en zich tegelijkertijd buiten en binnen wanen. Openingstijden: dinsdag tot en met vrijdag van 12 tot 14 uur lunches en van 17 tot 21 uur diners. In de tussentijd warme en koude dranken. Op zaterdag en zondag is de Roode Leeuw open vanaf 16 uur. november 2010 Wim Staat |